FAQ – 質問

Trening Aikido nie stanowi problemu dla osoby z przeciętną sprawnością fizyczną i jest przeznaczony dla każdej grupy wiekowej.

Pojedynczy trening trwa godzinę zegarową. Dla osób początkujących są dwie godziny treningów w tygodniu, do wyboru zgodnie z rozkładem zajęć. Osoby z większym doświadczeniem (od stopnia 3 kyu) mogą uczęszczać na treningi wszystkich grup zaawansowania. Nie ma minimalnych wymogów co do liczby treningów w tygodniu czy miesiącu, niemniej jednak aby odczuć zauważalne postępy należy ćwiczyć dwa razy w tygodniu.

Nie istnieje takie pojęcie jak „cały kurs aikido”. Aikido polega na ciągłym doskonaleniu i rozwoju. Liczba technik i ich interpretacji jest praktycznie nieograniczona zatem nie można mówić o „skończeniu kursu”.

Nie jest to absolutnie żadną przeszkodą. Nauka aikido rozpoczyna się od podstaw. Treningi zawierają również elementy ogólno-rozwojowe i w miarę czasu pozwalają osiągnąć coraz to lepszą kondycję.

Każdy trening jest dostosowany do grupy wiekowej (dzieci/dorośli), a także ogólnej kondycji fizycznej ćwiczących. Można powiedzieć, że podczas treningu aikido trzeba wydatkować tyle energii co podczas popularnych sportów takich jak np. siatkówka, pływanie czy też piłka nożna. Wysiłek fizyczny w aikido od innych sportów odróżnia jednak to, że w treningu bierze udział całe ciało, a nie tylko jego pewne partie. Wykonujemy dużo ćwiczeń, które ukierunkowane są m.in. na poprawę elastyczności i kondycji. Trening nie jest problemem dla osoby z przeciętną sprawnością fizyczną i jest przeznaczony dla każdej grupy wiekowej.

Trening rozpoczyna się rozgrzewką, której elementami są ćwiczenia ogólnorozwojowe, poprawiające siłę, szybkość, koordynację ruchów, etc. Następnie ćwiczy się pady, pozycje oraz sposoby poruszanie się. Główna część treningu dotyczy technik, które wykonuje się w parach lub grupach.

Istotą aikido jest kontakt z przeciwnikiem bez użycia nadmiernej siły fizycznej. Podstawą jest zejście z linii ataku i zwrócenie tego ataku przeciwko napastnikowi. Na techniki składają się dźwignie, rzuty oraz unieruchomienia przeciwnika. Trenujemy obronę przed chwytami, kopnięciami i uderzeniami. Uzupełnieniem codziennych treningów, są zajęcia z drewnianą bronią: bokken (miecz), jo (kij) i tanto (nóż).

Oczywiście można przyglądać się zajęciom. Podczas trwania treningu osoby nie biorące w nim udziału przebywają poza obszarem maty. Goście obserwują zajęcia z miejsca do tego przeznaczonego. Można również wziąć udział bezpłatnie w jednym treningu.

Długie spodnie dresowe i bawełniana bluza lub koszulka z krótkimi rękawami są odpowiednie na początek. Potrzebne są też klapki, gdyż zgodnie z tradycją do dojo nie wchodzi się w butach. Poprawny strój to taki jak do judo, czyli białe kimono, posiadające odpowiednie wzmocnienia. Takie kimono popularnie nazywa się plecionką.

Aikido jest skierowane dla każdego bez względu na wiek i płeć. W większości dojo około 30 – 40% ćwiczących to kobiety.

Wszystkie paznokcie powinny być krótko obcięte, aby nie zadrapać siebie i innych podczas treningu. Z tego samego powodu podczas zajęć nie wolno nosić biżuterii, zegarków, wisiorków, kolczyków, obrączek i innych rzeczy, których kontakt z ciałem partnera może spowodować obrażenia.

Nie ma obowiązku uczestnictwa we wszystkich treningach, niemniej jednak aby osiągać postępy w aikido, jak również dla bezpieczeństwa własnego i innych ćwiczących należy maksymalnie wykorzystać czas jaki oferuje dojo.

Każda osoba ma inne predyspozycje i zdolności zatem każdy nabywa umiejętności w innym tempie. Jednak aby rozwój aikidoki był właściwy należy uczestniczyć w treningach regularnie co najmniej 2 razy w tygodniu.  

Dlatego, że sprzątanie dojo stanowi element treningu. Aikido jest japońską sztuką walki i jest nierozerwalnie związane z kulturą i filozofią tego kraju. Obowiązkiem studenta jest przygotowanie sali do zajęć i pozostawienie ładu i porządku po zakończeniu zajęć. Poza tym podczas sprzątania można się szybko i dobrze rozgrzać.

Sporty walki nastawione są na rywalizacje między zawodnikami, a celem treningu jest zdobycie mistrzostwa prowadzącego do wymiernych korzyści. W takim rozumieniu aikido nie jest sportem lecz sztuką walki, a to oznacza, że nie ma tu zawodów, medali i rywalizacji jak np. w judo czy karate sportowym. Aikido jest sztuką defensywną, samoobroną, która uczy jak doskonalić siebie aby skutecznie się obronić w sytuacji zagrożenia. Aikido to coś więcej niż sport czy rekreacja. Twórca aikido Morihei Ueshiba nauczał, że wartości nabyte poprzez trening fizyczny są uniwersalne i powinny być używane we wszystkich aspektach życia.

Nie, w aikido nie ma zawodów. Twórca aikido Morihei Ueshiba nie zezwalał na współzawodnictwo na treningach, ponieważ uważał, że rywalizacja nie wpływa dobrze na charakter jego uczniów i stoi w sprzeczności z istotą aikido jaką jest dążenie do osiągnięcia wewnętrznej harmonii. Znakomita większość szkół aikido kontynuuje tę tradycję, również nasze dojo.

Ukłony w aikido są gestem grzecznościowym i w zależności od kontekstu mają znaczenie pozdrowienia, podziękowania, szacunku lub przeprosin. Na przykład wzajemny ukłon wykonywany przed rozpoczęciem treningu z partnerem jest formą przywitania i okazaniem zaufania drugiej osobie. Ukłon wykonywany na zakończenie treningu danej techniki jest formą podziękowania za wspólny trening.

Nie. Ukłony i ceremoniał to tak zwana etykieta i nie ma nic wspólnego z religią. Zasady etykiety w dojo mają swoje źródło w japońskiej kulturze i tradycji. Relacje w dojo opierają się na szacunku i życzliwości, hierarchii i dyscyplinie.

Udział w seminariach to bardzo ważna część treningu. Odbywają się one co jakiś czas z udziałem znanego i szanowanego instruktora i dają nowe spojrzenie na już znane techniki, a także są okazją do ćwiczenia z nowymi osobami. Jednak prawdziwa wartość seminariów to wskazówki otrzymane od instruktora i dający się zauważyć rozwój własny. Każdy jest mile widziany na takich spotkaniach, bez względu na stopień.

Nie ma tu reguły, wszystko zależy od zaangażowania ćwiczącego, regularności treningów i indywidualnych predyspozycji. Celem egzaminów w tym egzaminu na 1 dan (czarny pas) jest umożliwienie studentowi zaprezentowania poziomu technicznego, będącego wykładnikiem pracy jaką włożył w trening. Z punktu widzenia zdającego, egzamin pozwala na sprawdzenie własnych reakcji i kontroli odruchów w sytuacji stresowej.

Stopnie aikido nie są nagrodą za spędzony czas na macie, lecz mają motywować do ponoszenia jeszcze większego wysiłku i pracy nad sobą. Im wyższy stopień, tym większa odpowiedzialność – zarówno przed sobą jak i przed nauczycielem i innymi ćwiczącymi. Wiele dojo wyznaje zasadę, że stopień jest ważny tylko wtedy, gdy student ma ciągły kontakt z matą.